UAntwerpen en UGent maken van afvalwater een eiwitbron
De universiteiten van Antwerpen en Gent hebben samen met het bedrijf SEMiLLA IPStar purperbacteriën uit afvalwater gekweekt. Die bacteriën gebruiken ze als eiwitbron dat ze in het voeder van garnalen mengen. Door microbiële eiwitten te gebruiken worden we minder afhankelijk van geïmporteerde varianten zoals vis- en sojameel.
Op de site van de brouwerij De Koningshoeven, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant, hebben onderzoekers van de UAntwerpen en UGent en het bedrijf SEMiLLA IPStar een pilootinstallatie opgezet. Ze kweken er purperbacteriën uit het afvalwater van de brouwerij, waar de trappist van La Trappe gebrouwen wordt. De microbiële eiwitten vormen een prima alternatief voor soja- en vismeel in garnalenvoer. “Onze testen met purperbacteriën toonden aan dat garnalen sneller groeiden met microbieel eiwit ten opzichte van het standaardvoer”, zegt Abbas Alloul, postdoctoraal onderzoeker aan de UAntwerpen.
Bovendien is het een heel pak efficiënter. “In een reactor van 100 liter behalen we een eiwitproductiviteit van 120 ton per hectare per jaar. Dat is heel efficiënt ten opzichte van sojakweek, die slechts 1,5 ton per hectare per jaar haalt.” Volgens Rob Suters van SEMiLLA IPStar “zijn dergelijke initiatieven cruciaal om de overstap te maken naar een circulaire economie”.
Alternatieve eiwitten
Het pilootproject gaat dus op zoek naar alternatieve eiwitbronnen. Er is immers enorm veel vraag naar, onder meer voor voeder voor de veeteelt en de aquacultuur. “Deze eiwitbronnen zorgen echter voor een grote druk op het milieu”, zegt Siegfried Vlaeminck, professor Milieutechnologie (UAntwerpen). “Het Amazonewoud wordt massaal gekapt om landbouwgrond vrij te maken voor de productie van gewassen zoals soja.”
Gilbert Van Stappen, professor Aquacultuur (UGent): “Met vismeel is het net hetzelfde probleem. Het wordt gewonnen uit visvangst, met gevaar voor uitputting van onze natuurlijke visreserves. Zo zijn ongeveer 30 procent van de wereldwijde mariene visreserves overbevist.”
Europa steunt de zoektocht naar alternatieven. In de Farm to Fork strategie (een onderdeel van de Europese Green Deal) wordt onder andere de ontwikkeling en het gebruik van alternatieve eiwitbronnen uit planten, insecten en bacteriën gestimuleerd.